Tryby w języku hiszpańskim - jakie są?

Język hiszpański to jeden z łatwiejszych języków obcych do nauki. Jednak podobnie, jak i wszystkie inne wymaga znajomości nie tylko słownictwa, ale i gramatyki. W języku hiszpańskim poza czasami bardzo ważne są też tryby - poznanie ich i nabycie umiejętności stosowania jest istotne dla każdego, kto chce dobrze opanować ten język. Język hiszpański to cztery tryby różniące się między sobą przede wszystkim zastosowaniem oraz zasadą konstruowania zdań.

Tryby w języku hiszpańskim

Ucząc się języka hiszpańskiego, przy zgłębianiu tajników gramatycznych można spotkać się z czterema trybami:

- oznajmującym (Modo Indicativo),
- łączącym (Modo Subjuntivo),
- warunkowym (Condicional, Potencial),
- rozkazującym (Modo Imperativo).

Warto zaznaczyć, że większość zdań twierdzących z poszczególnych czasów gramatycznych tworzonych jest w trybie oznajmującym, to właśnie one powinny być pierwszą rzeczą z zakresu gramatyki, której będą uczyły się osoby zagłębiające tajniki języka hiszpańskiego. Bardzo często jest tak, że przy idealnym opanowaniu wszystkich trybów pozostała część gramatyki tego języka wydaje się nieco łatwiejsza w nauce.

Tryb oznajmujący Indicativo

Tryb oznajmujący Indicativo w języku hiszpańskim służy do wyrażania faktów, przekazywania rzetelnych informacji oraz informowania o stanie rzeczywistym. Jest to podstawowy i najczęściej wykorzystywany w tym języku tryb, dlatego naukę gramatyki warto rozpocząć właśnie od niego - w późniejszym czasie będzie to pomocne w opanowaniu pozostałych zawiłości gramatycznych.

Jak najprościej zapamiętać użycie tego trybu w praktyce? Przede wszystkim należy ćwiczyć i jeszcze więcej ćwiczyć. Stosując tryb oznajmujący, można opisywać codzienne czynności i zjawiska, wyrażać własne zdanie, przekazywać informacje czy opisywać fakty.

Warto również wspomnieć o tym, że w języku hiszpańskim tryb oznajmujący jest zarazem podstawową formą czasownika w każdym czasie. Tryb oznajmujący hiszpański odpowiada polskiemu trybowi orzekającemu.

Przykłady:

- Yo estudio en la universidad. (Uczę się na uniwersytecie.)
- Nosotros vivimos en Madrid. (My mieszkamy w Madrycie.)
- Vosotros estáis cansados. (Wy jesteście zmęczeni.)
- Ellos bailan salsa. (Oni tańczą salsę.)

Tryb łączący Subjuntivo

Subjuntivo, czyli tryb łączący hiszpański jest najtrudniejszy do zrozumienia i opanowania, co wynika przede wszystkim z tego, że nie ma on swojego odpowiednika w języku polskim. Konstrukcja zdań w trym trybie jest specyficzna, a cała trudność polega na użyciu właściwej formy czasownika.

Tryb nazywany jest łączącym, ponieważ stosowany jest głównie w zadaniach złożonych, gdzie przy pomocy wyrażenia łączącego dwa zdania zostają zespolone w jedno. Dodatkowo w tym trybie w zdaniu docelowym dochodzi do zmiany osoby, np. Yo quiero que tú lo hagas. (Chcę, żebyś ty to zrobił.)

W trybie Subjuntivo konstruowane są również zdania proste. Tu nie ma wyrażeń łączących, ale muszą wystąpić zdania charakterystyczne dla trybu np. Ojalá haga calor. (Oby było ciepło).

Tryb łączący w języku hiszpańskim występuje w pięciu czasach:

- Presente de Subjuntivo (czas teraźniejszy),
- Pretérito Perfecto de Subjuntivo (czas przeszły dokonany złożony),
- Imperfecto de Subjuntivo (czas przeszły niedokonany),
- Pluscuamperfecto de Subjuntivo (czas zaprzeszły),
- Futuro de Subjuntivo (czas przyszły).

To nieco komplikuje naukę języka, ponieważ oznacza o, że w zależności od tego, czy konstruowane zdania będą dotyczyły przeszłości, przyszłości czy teraźniejszości konieczne będzie użycie innej formy Subjuntivo.

Tryb warunkowy Condicional

Tryb warunkowy hiszpański służy do opisywania czynności, która ma się wydarzyć w przyszłości. Zdania tworzone w tym trybie najczęściej są złożone, choć zdarzają się też proste konstrukcje.

W zdaniach złożonych, konstruowanych w tym trybie, pierwsza część wyraża warunek, druga jest skutkiem jego spełnienia.

Przykłady:

- Iré al teatro si tengo tiempo. (Pójdę do teatru, jeśli będę miał czas.)
- Le visitaré si esta en casa. (Odwiedzę go, jeśli będzie w domu.)

Tryb rozkazujący Imperativo

Tryb rozkazujący hiszpański stosowany jest w celu wydania rozkazu albo polecenia innej osobie, a nie sobie, stąd też niektórych form gramatycznych nie używa się w tym trybie. Odmianie podlegają wyłącznie czasowniki:

- tú,
- usted,
- nosotros,
- vosotros,
- ustedes.

W języku hiszpańskim nie używa się trybu rozkazującego w odniesieniu do swojej osoby. Ponadto należy pamiętać o tym, że konstrukcja zdania zależy od tego, czy nadawca komunikatu ''nakazuje'', czy też "zabrania". Różnica będzie polegała na dodaniu odpowiednich końcówek do czasownika.

Przykłady zdań w trybie rozkazującym:

- Habla más alto. (Mów głośniej.)
- Por favor, parad el autobús. (Proszę, zatrzymajcie autobus.)
- Completa con la forma adecuada. (Uzupełnij odpowiednią formą.)

Jak efektywnie nauczyć się hiszpańskich trybów?

Choć hiszpański uznawany jest za jeden z prostszych do nauki, to jednak tryby w hiszpańskim mogą nieco utrudniać naukę. Czy jest skuteczny sposób na ich opanowanie? Należy przede wszystkim poznać zasady ich stosowania, a poza tym konieczne będą ćwiczenia. Im będzie ich więcej, tym tryby w hiszpańskim lepiej się utrwalą.

Tryby w języku hiszpańskim utrwalamy też na naszym kursie języka hiszpańskiego w naszej szkole Akcent. Zapraszamy serdecznie!